به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری بپزنپز، فدراسیون فوتبال سال گذشته تصمیم گرفت برای کنترل هزینه‌ها و به گفته خودشان «ورشکست نشدن» فوتبال ایران قانون سقف بودجه را پیاده کند. بر اساس این قانون تیم‌ها تا مبلغ مشخصی می‌توانند هزینه کنند.
این دستورالعمل در شرایطی در لیگ بیست‌وسوم اجرا شد که هیچ‌گونه ضمانت اجرایی نداشت و هشدارها در این باره نیز بی‌تأثیر بود. همین موضوع سبب شد حکم کمیته انضباطی برای کسر چهار امتیاز از سپاهان و یک امتیاز از پرسپولیس از سوی کمیته استیناف رد شده و پرونده سایر تیم‌ها از جمله استقلال به علت عدم ضمانت اجرایی این دستورالعمل بسته شود.
در واقع سال گذشته این پروژه شکست خورد و دست اندرکاران فدراسیون فوتبال اعلام کردند که با درس گرفتن از اتفاقات سال قبل، برای لیگ بیست‌وچهارم قانونی با ضمانت اجرایی آماده می‌کنند!
ضمانت اجرایی هم تصویب هیئت رئیسه بود که سال قبل وجود نداشت و البته اعلام شد که نهادهای دیگر هم پای کار هستند تا با «کوچکترین تخلف» برخورد کنند اما عملاً شاهد بودیم که نه تنها با «بزرگترین تخلفات» برخورد نشد بلکه فدراسیون بعضاً متخلفان را نیز همراهی کرد.
در اینکه نمایندگان ایران باید برای حضور در مسابقات آسیایی تقویت شوند شکی نیست اما آیا فدراسیون فوتبال تا دیروز نمی‌دانست که قرار است ایران در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیای 2، نماینده داشته باشد؟
آیا هنگامی که اعضای موافق اتفاق روز گذشته برای افزایش بودجه در کارگروه نظارت بر قراردادها و هیئت رئیسه در جلسه دور هم نشسته بودند اطلاع نداشتند که باید در رقابت‌های آسیایی شرکت کنیم؟ آیا آنها در جریان هزینه‌های باشگاه‌های عربی نبودند و به یکباره از خواب بیدار و متوجه شدند که رونالدو به النصر آمده و نیمار به الهلال؟
موضوع این است که چرا فدراسیون همان چند ماه پیش که این قانون را تصویب کرد و با افتخار از قانون‌گرایی حرف زد چنین پیش‌بینی‌هایی نکرده بود؟ چرا از اتفاقات سال گذشته درس نگرفته و آن را آیینه عبرت خود قرار نداده بود؟
اینکه بعد از نقل‌وانتقالات و زیرپا گذاشته شدن قانون و رد شدن از سقف، به رقم نمایندگان حاضر در لیگ نخبگان یک میلیون و سیصد هزار دلار و نمایندگان لیگ قهرمانان آسیای 2, مبلغ یک میلیون دلار از محل درآمدهای‌‌شان اضافه شود در ابتدای فصل امکان‌پذیر نبود؟ اگر به جای ارقام فوق در همان زمان چند برابر هم اضافه می‌شد حرفی وجود نداشت اما موضوع این است که چرا بعد از این اتفاقات فدراسیون چنین تصمیمی گرفته و از روز اول به فکر نبوده او از مدار قانونمداری خارج شده است؟ آیا انجام چنین کاری در ابتدای تا این حد سخت و دشوار بود؟
با شرایطی که وجود دارد باید گفت سقف قرارداد دیگر جایگاه خود را از دست داده است. فدراسیون یک بار به بهانه تقویت تیم‌های ایرانی حرف خود را زیر پا می‌گذارد و دیگر روز به بهانه نداشتن ضمانت اجرایی.
قانون سقف بودجه نه تنها به فوتبال ایران کمک نکرد و آن را از ورشکستگی نجات نداد بلکه همانند کشکی بود که روی آش شله قلمکار فوتبال ایران ریخته شد. سقف بودجه شوخی‌ای بیش نیست؛ با خیال راحت تخلف کنید!
انتهای پیام/
